Nauczanie domowe

Ustawa z 9 września 1991 i 23 styczna 2009 umożliwia edukacje domową, czyli nauczanie dziecka w domu za zgodą dyrektora szkoły, do której dziecko zostało zapisane. Takie rozwiązanie, chociaż wywołuje kontrowersje, staje się coraz bardziej popularne w Polsce.

 

Zasady

Edukacja domowa określana jako "spełnianie obowiązku szkolnego poza szkołą", podlega zasadom nauczania tradycyjnego w placówkach oświatowych. Dziecko rozpoczyna naukę w wieku 6 lat i nauczyciel bądź nauczyciele są zobowiązani do realizacji programu nauczania przewidzianego dla wieku ucznia w szkołach publicznych.
Sześciolatek ma obowiązek realizować program przewidziany dla klas pierwszych lub zerówek.
Dziecko od 6 lub 7 roku życia musi zostać zapisane do szkoły podstawowej – najczęściej rejonowej, choć nie zawsze. Na wniosek rodziców dyrektor szkoły wydaje zgodę na nauczanie domowe.

 

Kto uczy?

Na początku procesu nauczania najczęściej zaangażowani są rodzice. W okresie późniejszym, jeśli nauczanie domowe jest kontynuowane, zazwyczaj pojawiają się nauczyciele – specjaliści. Nie trzeba jednak być nauczycielem-specjalistą ani mieć wykształcenia pedagogicznego, żeby podjąć się nauczania w domu. Rodzice zazwyczaj bardzo dobrze radzą sobie z tą rolą.
Zasadniczo wybór nauczycieli należy do rodziców dziecka.

 

Kontrola szkoły

Nauczanie domowe jest poddawane kontroli. Zazwyczaj  dyrekcja szkoły przeprowadza raz lub dwa razy w roku egzamin sprawdzający postępy w nauce. Nie ma przepisów określających zakres i formę sprawdzianów, zależą one od dyrekcji szkoły. Uczniowie otrzymują „szkolne” świadectwo ukończenia danej klasy.

Powody nauczania w domu

Powody, dla których rodzice decydują się na edukację w domu:

• rodzice rozczarowują się poziomem i/lub sposobem przekazywanej wiedzy w szkole,
• dziecko jest nielubiane lub prześladowane przez kolegów,
• rodzice zauważają znudzenie dziecka, które dużo szybciej niż rówieśnicy przyswaja wiedzę,
• rodzice uznali, że organizacja zajęć szkolnych jest niefunkcjonalna i rozpręża dyscyplinę,
• rodzice są przekonani o wyższości systemu nauczania w domu, gdzie mają pełną kontrolę nad postępami dziecka i wiedzą jak się zachowuje, sami zaś mogą mu zapewnić indywidualny rozwój uzdolnień i zainteresowań.

 

Zalety

• organizacja czasu i sposobu nauczenia zgodnie z potrzebami i możliwościami dziecka,
• rozwój indywidualnych uzdolnień,
• uzupełnienie wiedzy teoretycznej o wiedzę praktyczną,
• nauczanie bez niezdrowej rywalizacji i stresu wystawiania ocen,
• ochrona przed potencjalnie negatywnym wpływem środowiska, jak alkohol, narkotyki, itp.

 

Wady

• możliwość wyrobienia w dziecku nawyków aspołecznych i trudności życia w większej grupie ludzi,
• konieczność ogromnego nakładu pracy i czasu,
• potencjalna trudność rodzica w obiektywnej ocenie postępów swojego dziecka przez brak punktów odniesienia.

 

AD